Competitie
E-pupillen zaterdag, E2, 4e klasse 16
Datum
14 november 2015 8:30
Accommodatie
Onbekend
Door Freddie Berendsen - Er is storm op komst. Althans dat zij Piet Paulusma voor de zaterdagochtend. Na wat spetters motregen, staat het team wederom om 07.15 uur klaar voor de eindstrijd. Wedstrijd 9 staat in het verschiet, en dit keer rijden de tricolores naar Winterswijk. Met de ochtendsessie van Dinxperlo nog vers in het geheugen, probeert ons coachingsteam de jongens weer op te laden voor deze pot. Met nog 3 wedstrijden te gaan, is er nog steeds zicht op promotie en misschien wel het kampioenschap.
De kunstmat van Trias ligt er puik bij en de mannen van de E2 doorlopen de warming up oefeningen glansrijk. Trias heeft maar 7 spelers, dus dat betekent dat wij met 3 man langs de kant staan. En het is koud in de dug-out. Bij Trias hebben ze ander water, want een deel van de jongens zijn bijna net zo groot als de scheidsrechter. En zeker 2 koppen groter dan de meeste van onze krijgers.
Trias zet de druk er vanaf het begin vol op. Onze jongens zouden hierop beducht moeten zijn, maar laten wederom zien waarom wij op een later tijdstip toch echt beter zijn. Via de cornerbal draait de bal achter Jesse, en is het al binnen 5 minuten 1-0. Dat is een domper. Het team is echter veerkrachtig en laat zien waarom ze toppers zijn. Ze blijven voetballen, houden het veld lekker breed en draaien telkens om de tegenstanders heen. Toch weet de achterhoede niet te voorkomen dat een 2e snelle uitbraak van de spits (naar later blijkt al spelende in de D-jeugd) zijn goaltje meepikt. Onze mannen laten de kop echter niet hangen. Ook al wordt er ruig gespeeld door de verdediging van Trias, toch weet Jory met een mooie draaier de bal binnen te tikken. Met 2-1 gaan we de warme kleedkamer in.
De jongens snappen dat we 1 doel hebben nu we zo dichtbij zijn. Promotie naar de 3e klasse en misschien wel kampioen. Met die instelling gaan ze de 2e helft in. De krachten komen los en Noah, Jory, Ayberk en Bram beuken in op de tegenstander. Die verdedigt met hand en tand (en onderbenen) de kunstmat. Door de druk aan onze kant hoog te houden, weet Jory wederom de achterlijn te vinden voor de 2-2. Euforie valt ons deel. De scheids is vergeten om zijn klokje te zetten, waardoor we een flink aantal spelminuten erbij krijgen. Dat pakt aan het eind mooi uit, omdat Melaad en Dirk de combinatie vinden en de 2-3 intikken. De buit is binnen, we zijn nog in de race. Roy deelt alle krijgers een zak chips uit en het Boys-lied uit volle borst meezingend, gaan we weer richt het Oerse.
