Maandag 15 oktober j.l. is de A1 met begeleiding en organisatie vertrokken op uitwisselingsweek naar Valladolid, Spanje. In navolging van de succesvolle uitwisseling 2 seizoenen geleden, zijn we ook dit jaar hartelijk ontvangen bij C.D. San Pío X uit Valladolid.
Na een prima busreis en een prettige vlucht zijn we rond de klok van 21:00 uur gearriveerd bij de club. Al snel werden de bekende gezichten begroet en het eerste glas geheven. Tijdens het glasheffen werden de jongens gekoppeld aan hun gastgezinnen en niet veel later zijn ze allemaal vertrokken om samen met hun gezin te eten.
Op dinsdagochtend werd er om 9 uur verzameld bij het clubgebouw om een ochtendwandeling te maken door een deel van de stad. Uiteraard niet zonder tussendoor even op een terras te genieten van de Spaanse zon. Na deze wandeling, hebben de jongens onder leiding van Raymond nog even lekker kunnen trainen om daarna in de gastgezinnen wat te eten.
's Avonds stond de eerste van twee te spelen wedstrijden tegen onze Spaanse gasten op het programma. De wedstrijd werd goed en voortvarend begonnen. Het verschill tussen de Spaanse en Nederlandse voetbalstijlen waren zichtbaar aanwezig op het veld. De Boys begonnen goed en speelden een leuke wedstrijd. Keeper Daan Thuis was goed bij de les en zorgde er door attent keeperwerk voor dat de Spaanse tegenstander nauwelijks gevaarlijk werd. Helaas was zijn fanatisme er mede debet aan dat hij de wedstrijd na 20 minuten moest staken. Bij het uitkomen kwam hij in botsing met een tegenstander en er werd besloten dat het verstandiger was de wedstrijd niet voort te zetten. Tot verbazing van al het publiek werden de handschoenen opgepakt door Bas Löverink.
Hierna werd het spel bij Ulftse Boys achterin iets onzekerder en slordiger. Toch wist de gelegenheidskeeper zijn goal in de eerste helft schoon te houden. Gesteund door de 0 achterin gingen de Boys vol goede moed de tweede helft in. De Spanjaarden waren er zeer op gebrand om toch vooral te winnen. Dit werd ook al snel duidelijk toen de scheidsrechter meerdere malen niet voor buitenspel floot, hetgeen mede veroorzaakt werd doordat er zonder grensrechters gespeeld werd. Toch duurde het een tijd voordat dit in een doelpunt resulteerde. Een houdbare voorzet werd door "keeper" Bas gepromoveerd tot doelpunt. Hierna wilden de Spanjaarden doordrukken. Ze scoorden nog een twee goals (allen 1 tegen 1 met de keeper), die beide een geur van buitenspel over zich hadden, waarna de Boys iets terug deden. Het was good old trainer Marto te Boekhorst die de bal doorkopte, waarna Kevin Hogeweide de 3-1 mocht maken.
De Boys geloofden even dat er meer in zat, maar helaas wisten de Spanjaarden weer een doelpunt 1 op 1 te maken. Dat ook deze goal enigszins naar buitenspel rook, zal geen verrassing zijn. De A1 zocht vanaf de aftrap direct de aanval. Roel Gebbinck ging hierbij een aantal man voorbij en creëerde ruimte voor zichzelf op de rechtervleugel. Zijn harde voorzet leek een zeker doelpunt voor Kevin Hogeweide, maar daar dacht de Spaanse verdediger anders over. Met een fantastische snoekduik voorkwam hij een doelpunt voor Kevin. Helaas voor hem kopte hij daarbij de bal echter wel wonderschoon in eigen goal. "Pulpi", de Spaanse keeper, was kansloos.
De wedstrijd leek hierna bijna op zijn einde, maar de Spaanse arbiter besloot dat ook hun keeper nog wel een doelpunt moest kunnen maken. Alsof het afgesproken werk was, legde de arbiter na een vermeende overtreding van de Ulftse keeper de bal op de stip. De bal werd onberispelijk ingeschoten door "Pulpi", waardoor ook hij meedeelde in de feestvreugde. Eindstand: 5-2.
Na de wedstrijd was er bij de club nog even een gezellig samenzijn, alvorens de jongens vertrokken naar de gastgezinnen. De volgende ochtend zou de bus om half 8 klaar staan om ons naar Madrid te brengen.
De volgende ochtend vertrokken we al vroeg naar Madrid. Daar werd begonnen met een prachtige tour door stadion Bernabéu, de thuishaven van Real Madrid. Een geweldig en groot stadion. Hierna stapten we weer de bus in om de belangrijkste bezienswaardigheden van Madrid te bekijken. We eindigden midden in het centrum, waar we op een plein heerlijk hebben kunnen genieten van de zon. De Spaanse gastheren nodigden ons daarna uit om wat te eten in een klein restaurant, waarna we de rest van de middag vrij kregen om de binnenstand en voornamelijk de vele winkeltjes te bekijken. Om 7 uur 's avonds vertrokken we weer terug naar Valladolid en na het nuttigen van een lekker glas bier bij de club ging iedereen weer uiteen om te eten en slapen bij de gastgezinnen.
Op donderdagochtend werden we helaas verrast door een nogal veranderd weerbeeld, van zonnig naar herfstachtig. Ondanks de vele regen werd er besloten toch te trainen op het kunstgrasveld van San Pío. De vele regen zorgde ervoor dat het veld niet heel goed bespeelbaar was, maar ondanks dat werd er een lekker ontspannen training afgewerkt. Na de training zijn de spelers en trainers wandelend naar het centrum van Valladolid gegaan. Vanwege de aanhoudende regen kregen alle Valladolidgangers van de Spaanse club en regenjas mee.
Na enige (regenachtige) uren vertoeven in het centrum van de stad, ging de groep weer terug naar het sportcomplex om een door 'El Presidente' Jullian en zijn vrouw bereidde maaltijd te eten. Op het menu stond een pasta als eerste gerecht en kipfilet met patat als tweede gerecht. Nadat de buiken van de spelers goed gevuld waren, gingen zij zich op maken voor de wedstrijd. Na een klein misverstand bleek de wedstrijd een uur later te beginnen dan verwacht. Toen het uiteindelijk zover was, waren beide teams tot op het bod gemotiveerd.
Aangezien er bij de eerste wedstrijd aan meerdere goals een vleug van buitenspel zat, hadden Olga en Sandra in Madrid een paar grensrechtersvlaggetjes in de kleuren van de Spaanse vlag gekocht. De scheidsrechter en het publiek konden de geste waarderen en nadat er in allerhaast een grensrechter aan Spaanse kant werd gevonden, kon de wedstrijd beginnen. Beide teams begonnen goed aan de wedstrijd en het spel ging aardig gelijk op. Al snel werd duidelijk dat de vlaggen nut hadden, want geregeld stond een Spaanse aanvaller in offside positie. Tot aan de rust bleef het 0-0.
De Boys hadden hierbij zeker niet het mindere van het spel en op basis van inzet zou je zelf kunnen zeggen dat ze de betere partij waren. Toch gebeurde het weer dat het de tegenstander was die het eerste doelpunt maakte. Een grote teleurstelling, maar het team vocht zich terug. Bij een verradelijke vrije trap van Roel Gebbinck, waarbij de bal meer vaart kreeg door het natte veld, was de keeper kansloos: 1-1. De Boys waren nu vastberaden om deze wedstrijd winnend af te sluiten en vele individuele duels op het veld werden dan ook winnend afgesloten. Een paar kansjes werden gecreëerd maar helaas resulteerde dit niet in doelpunten. Uiteindelijk kregen de Ulftse mannen alsnog de deksel op hun neus. Een hoge bal van de zijkant werd door de Spaanse aanvallers op waarde geschat en keurig binnen gekopt.
Helaas voor de Boys ging zo ook deze wedstrijd verloren. Een opsteker is echter dat 'we' bij lange na niet kansloos waren. Dit biedt natuurlijk mooie perspectieven voor de wedstrijd in Ulft, waarschijnlijk begin 2013. Na de wedstrijd werden er weer de nodige lofwoorden gesproken en aandenkens overhandigd. Wij ontvingen allen een mooi shirt, een medaille en een vaantje van C.D. San Pío X. Als groep kregen we een mooi glazen kunstwerkje voor in de prijzenkast. Als aandenken aan onze komst, overhandigde Olga een plaquette.
Na deze officiële handelingen en het douchen, was het tijd voor feest. De jongens hebben de stad nog lang onveilig gemaakt en zich allen ontzettend vermaakt. Uiteraard geldt hierbij: "What happens in Valladolid, stays in Valladolid".
De volgende ochtend werd er alweer vroeg verzameld op de club. Voor de vrijdagochtend was er verder eigenlijk geen programma georganiseerd, waarop we besloten om toch nog even de stad te bezoeken voor de laatste inkopen. Om 14:00 uur dienden we echter weer terug te zijn bij de club voor het laatste officiële moment. Julian en Bassi hadden een heerlijke paëlla klaargemaakt voor het hele reisgezelschap, de spelers, Spaanse clubmensen, gastgezinnen en hun familie. Samen werd er gezellig gegeten en gedronken. Toen alles op was, werden er uiteraard door Julian en Marco nog de nodige dankwoorden geuit.
Hierna was het wachten op het vertrek naar het vliegveld. In de tussentijd werd er nog een balletje getrapt en werd er met de Spaanse aanwezigen gedanst, gezongen en vooral veel gelachen. Vlak voor vertrek kregen we tezamen met een lunchpakket ons laatste presentje. Alle Nederlanders kregen een Engels-Spaans/Spaans-Engels woordenboek mee, zodat we in de toekomst steeds beter met elkaar kunnen communiceren!
Met auto's werden we naar het vliegveld gebracht. Na de laatste checks van de bagage en enige tijd wachten, kon het definitieve afscheidnemen beginnen. Hier en daar een traan, nog een kort 'adiós'-gezang en vooral veel dankbare gezichten. Voorbij de douane nog even wachten en toen konden we eindelijk het vliegveld in. Alle Spaanse uitzwaaiers stonden nog atlijd te zwaaien. Na een laatste groet zetten we definitief de terugreis in. Het vliegen en de busreis zijn allemaal prima verlopen. Terug in Ulft, stonden er al ouders en bekenden te wachten. Dank aan het kantinepersoneel voor het verzorgen van nog wat te eten en te drinken, het was heerlijk! Voldaan kon iedereen dan ook heerlijk naar huis (4.30 uur)!!
